29 NUMMER 6 / OKTOBER 2024 MKB INFRA NIEUWS COLUMN philip van nieuwenhuizen Leren van vroeger Zo’n 36 jaar geleden deed ik mijn intrede in de infrastructurele organisatiewereld bij de Wegenbouw Aannemers Combinatie (WAC). Bij die organisatie waren meer dan 500 GWW-aannemers en groenbedrijven aangesloten; groot, midden, klein en heel klein. Velen kenden en vertrouwden elkaar. Dat had als voordeel dat onderling kennis werd uitgewisseld en advies werd ingewonnen. Maar ook dat samengewerkt werd als complexiteit en/of omvang van het project dat noodzakelijk maakte. Er was plaats voor iedereen. Toch waren de verdienmarges in de sector zo laag, dat je regelmatig hoorde verzuchten dat je meer verdiende, als je je geld op de bank zette. Met de huidige rentepercentages hoor ik die verzuchting weer, want in al die jaren zijn de rendementen niet wezenlijk veranderd. En toch blijven onze ondernemers van het vak houden, ook al is het speelveld inmiddels wel wezenlijk veranderd. Maar waar is het onderling samenwerken en vertrouwen van weleer, dat eigenlijk meer dan ooit nodig is bij steeds de complexere en omvangrijkere opgaves? Het gebeurt nog wel op hele grote projecten, als het echt niet anders kan door de grote risico’s. Maar hoe vaak zie je nog een combinatie van mkb-ers inschrijven op een project dat net even een maatje te groot of te ingewikkeld is? Terwijl die samenwerking juist zo goed is, bijvoorbeeld bij de steeds complexere inschrijvingen. En tijdens de uitvoering leer je van elkaar. Bovendien telt je gedeelde ervaring mee voor toekomstige projecten die een maatje groter zijn. In zijn rapport aan de Europese Commissie beveelt Enrico Draghi aan om eenvoudigere criteria op mkb-maat te hanteren bij aanbestedingen om deelname van het mkb te bevorderen, want die loopt hard terug. De Europese Commissie wil daar ook daadwerkelijk mee aan de slag en is van plan de aanbestedingsregelgeving te gaan aanpassen, maar dat duurt wel een tijdje. Intussen kan het mkb dus ook zelf meer doen om zijn positie te versterken. Door elkaar op te zoeken, samen te werken, kennis te delen. Want de projecten worden groter, complexer en multidisciplinair. Philip van Nieuwenhuizen Voorzitter/directeur MKB INFRA MKB INFRA Nieuweweg 226, 3905 LT Veenendaal Postbus 1085, 3900 BB Veenendaal Tel. (0318) 544 905 Fax (0318) 544 909 E. secretariaat@mkb-infra.nl www.mkb-infra.nl Weetjes De beide gidsen, Bert van de Heisteeg en Gerard Streng, debiteren veel weetjes over de natuur en de eilandengroep: • Er groeien zeeasters op de eilanden. Dat komt omdat er altijd nog een beetje zout in het zand zit. Als dat is uitgespoeld, verdwijnt de zeeaster. • Zie je in het voorjaar een jonge, fel witte zwaan? Dan is dat een knobbelzwaan met Pools erfelijkheidsmateriaal. • Bij storm kan het water soms 90 cm opgestuwd worden, zoals in de zomer van 2023, om weer langzaam weg te trekken. In de plassen blijven dan veel vissen achter. Zo zijn er op één dag 150 zilverreigers gespot die zich te goed deden. • Trekvogels hebben de eilanden allang ontdekt. Onlangs zijn er 20.000 oeverzwaluwen waargenomen die hier bunkeren om geladen met energie de weg naar het zuiden voort te zetten. • De biologen van Natuurmonumenten monitoren onafgebroken de flora en fauna op het eiland. Wilgen en populieren worden verwijderd. Een kersenboom mag blijven staan want is leverancier van voedsel voor vogels. Een vos mag er niet komen. • Kikkerdril heeft ook zijn weg naar Marker Wadden gevonden via het verendek van reiger, zwaan of eend. • In totaal is de eilandengroep 1.350 hectare groot en is er 42 miljoen kubieke meter zand en slib opgespoten, waarvan het merendeel afkomstig is uit het Markermeer. kost tijd. Verloopt het te snel, dan gaat dat ten koste van de hoeveelheid slib die je in de omdijkte delen kunt laten bezinken. Met een hovercraft zijn vervolgens riet en lisdodde ingezaaid. Dat liep deels uit op een mislukking. De ganzen en andere watervogels aten de jonge plantjes weg. Daarop zijn rietplantjes in de krimpscheuren van het slib gestoken. Dat bleek effectief. Riet is zo geschikt omdat het niet breekt. Bij volle windbelasting draait het zichzelf zogezegd uit de wind. Verder is er op de taluds een grasmengsel met kruiden ingezaaid om versluiving te voorkomen. Eigenlijk is de aanleg van de eilandengroep één groot experiment. Veel wordt voor het eerst gedaan en dat maakt het boeiend. Op dit moment wordt er bijvoorbeeld gesproken over versterking van de noord- en zuidstranden. Men onderzoekt of een kustbescherming van klei bestand is tegen stormen. Dat zou een win-win-situatie opleveren. Er is namelijk een concessie afgegeven voor de winning van ongeveer 70 miljoen kubieke meter zand. Maar daarvoor moet eerst de kleilaag van zeven meter verwijderd worden. Als deze moet worden afgevoerd, is het winnen van het zand niet rendabel. Als de klei echter op locatie kan worden verwerkt, ziet het plaatje er heel anders uit. Het eilandenbouwwerk behoeft continu onderhoud. Want als het overgelaten wordt aan de elementen is het over een aantal jaren verdwenen, verzwolgen door de golven. ZEGT HET VOORT De MKB INFRA leden konden op deze prachtige excursiedag weer eens ervaren hoe belangrijk hun werk is voor samenleving, natuur en klimaat. Dat wisten ze natuurlijk allang. Maar het kan zeker geen kwaad er nog eens op te wijzen dat hun inspanningen leiden tot een beter milieu, tot fantastische natuurontwikkelingsprojecten, tot klimaatverbetering…enzovoort. Allemaal zaken die je niet direct associeert met inzet van zware bouwmachines, maar waardoor je wel maatschappelijke doelen realiseert. Door daar telkens weer op te wijzen kun je wellicht jonge mensen zover krijgen dat ze niet alleen aan Natuurmonumenten denken als ze Marker Wadden bezoeken, maar ook aan de bedrijven die met zwaar baggermaterieel een eilandengroep – een eldorado voor trek- en watervogels – uit de golven weten te stampen. De boodschap is dan: als jij als jongere ook wilt werken aan een schoner milieu, meer hygiënische levensomstandigheden, een beter klimaat en een rijke natuurlijke omgeving, dan is het zinvoller voor een loopbaan te kiezen in de infra, dan je vast te plakken aan de A12. Maar goed, als gezegd, dat weten de ondernemers op deze excursie en bij velen is dat denken ook allang geïntegreerd in de bedrijfsvoering. Jammer genoeg is het allemaal nog te weinig zichtbaar en heeft de sector nog niet het imago dat ze verdient. Het gros van de buitenwacht heeft immers nog een volslagen achterhaald beeld van de sector. En dan is Marker Wadden wel een soort uithangbord van wat de infra-sector kan bijdragen aan klimaat, natuur, milieu en samenleving. Zegt het voort, want bij elke herhaling wint het statement aan kracht. Laat het nou precies op de jaarlijkse excursiedag van MKB INFRA prachtig weer zijn! Met de veerboot op weg naar de Marker Wadden.
RkJQdWJsaXNoZXIy NTI5MDA=