PLATFORM VOOR GROND-, WEG- EN WATERBOUW 44 DE REUS INVESTEERT IN MODERNISERING VAN MATERIEEL, MENSEN EN MIDDELEN Bedrijfsbeleid 2.0 Er is veel veranderd in zijn opvattingen over de bedrijfsvoering sinds André Reus in 1980 het eerste kraantje kocht. De avontuurlijke romantiek van de eerste jaren heeft plaats gemaakt voor een gedegen beleidsstructuur 2.0 om de overgang naar een duurzaam, modern en verjongd bedrijf te begeleiden. Doel: antwoorden geven op de uitdagingen van nu en morgen. Maar onder de streep moet er geld verdiend worden. Sommige zaken veranderen niet, weet ook managing director Pieter Janssens. met name in de voorloper van MKB INFRA, de VAGWW. Ze hield zich onder meer bezig met de opleiding van jonge machinisten. Legendarisch is haar oog voor onveilige situaties. Overal waar ze die tegenkwam, stopte ze om er foto’s van te maken. Deze gebruikte ze als onderwijsmateriaal. Voor het ministerie heeft ze nog een werkbezoek afgelegd in Le Havre om te kijken naar het opleidingsniveau van hijskraanmachinisten in Frankrijk. PETROCHEMIE Nog een belangrijk ontwikkelingsmoment in die beginjaren. De vader van André werkte bij Shell en kwam hem bezoeken op zijn werklocatie. André: “Ik weet het nog precies. Het was een klus in Zoetermeer, bouwrijp maken van een stuk grond. Hij zei: ze hebben een kraantje nodig op de raffinaderij. Het was een klus voor twee dagen. Daarmee was mijn toekomst bezegeld. Ik ben mijn papieren gaan halen en mocht toen ook werken aannemen. Intussen zat ik weer op het reguliere werk, totdat Shell weer een beroep op mij deed. Het ging om een lekkage. Ik zeg: dat ga ik niet doen, want dan verlies ik mijn opdrachtgevers. Toen hebben ze me een onderhoudscontract aangeboden voor zeven jaar. Daar was ik wel blij mee. ’t Geeft zekerheid en het werk werd goed betaald. Toen heb ik wat mensen aangenomen, grondwerkers een kabellegger. Later kwamen daar nog andere klanten bij, allemaal in de petrochemie.” VOORBEELD VOOR HELE INFRABRANCHE Op dit moment heeft De Reus zestig mensen in vaste dienst en nog eens zestig in de flexibele schil. De petrochemie is corebusiness gebleven en het bedrijf heeft zich ontwikkeld tot een heuse specialist (zie kader). Het machinepark is daarop afgestemd en alle medewerkers weten precies hoe ze moeten voldoen aan de strenge veiligheidsvoorschriften die er gelden. André: “In 1989 kocht ikmijn eerste kraantje met lastmomentbeveiliging. Daar begrepen de collega’s die voor gemeentenwerkten helemaal niets van. Maar in de petrochemiewas dat toen al een eis. En je ziet ze nu op bijna alle bouwplaatsen. De infrawereld ‘buiten de poort’ heeft qua veiligheid veel geleerd en overgenomen van ons soort bedrijven. Nog een voorbeeld: wewaren één van de eerste bedrijven inNederland die een zuigwagen aanschaften. Zelfs onze eigenmachinist begreep het niet. Schaf je zo’n durewagen aan, terwijl je ook kunt graven. Wij hebben er inmiddels vijf. En ook buiten de poort zijn ze geen zeldzaamheidmeer. Opdrachtgevers en ook verzekeringsmaatschappijen vragen ernaar door te zuigen in plaats van te graven is er geen risico leidingen te raken. Ideaal als er bijvoorbeeld leidingen tussen boomwortels liggen. Of als je niet precies weet waar de leidingen of kabels lopen. Voorsteken zie je steeds minder. Zuigen is toekomst, ook bij bodemsanering. De verontreinigde grond gaat direct in vloeistofdichte containers. Keurig ingepakt en veilig, klaar voor transport.” VEILIGHEID STAAT VOOROP Voor de klanten van De Reus staat veiligheid voorop en dan komt pas de prijs. Dat vergt ook veel van de medewerkers. Ze dragen brandvertragende kleding, ook in de zomer en als stratenmakers stenen hakken, dan moeten ze een bril dragen. Ook voor hen geldt: het is specialistenwerk en dat is niet voor iedereen weggelegd. Het loon is terecht heel goed. André: “Je moet je strikt aan de regels houden. Bij elke handeling denk je eerst aan de veiligheid voor jezelf en de omgeving. Logisch dat de productie ook wat lager ligt dan bij het reguliere werk.” De vaardigheden van bedrijf en medewerkers moet je kunnen aantonen met een veelheid aan certificaten. Een kleine greep hieruit: iso, vca en brl. DE REUS 2.0 “We hebben al die certificaten en regels nodig”, zegt Pieter Janssens, managing director van De Reus. “Anders kom je in de industrie niet aan de bak. Het betekent echter wel een enorme administratieve last. We hebben mensen in dienst die niks anders doen, dan ervoor zorgen dat we de boel in dit opzicht op orde hebt. Dat heeft gevolgen voor de bedrijfsprocessen, die je anders moet inrichten dan dat het vroeger gebeurde. Wij hebben dat proces De Reus 2.0 gedoopt, waarmee we willen waarborgen dat we continu voorop blijven lopen.” André: “Natuurlijk kost het veel geld als je voorop wilt lopen. Maar de ervaring met onze zuigwagens leert dat je de prijs kunt bepalen als je de enige bent. Dat heeft de eerste tien jaar goed gefunctioneerd, waardoor een snelle terugverdientijd gegarandeerd was. Nu zie je steeds meer bedrijven met zuigwagens en dat doet iets met de prijs.” DUURZAAMHEID Pieter Janssens begeleidt dat proces van transitie waarin duurzaamheid een vaste plek heeft gekregen. Een thema dat ook bij de opdrachtgevers in de industrie meer manifest is geworden. “We zijn druk bezig met elektrisch of waterstof aangedreven zuigmachines. Maar je merkt dat de markt op dit moment nog niet zover is, want die machines hebben wel heel erg veel pk’s nodig. En verder kijken we ook naar elektrische vrachtauto’s, busjes en leaseauto’s” André: “Ik heb korte lijnen met Scania en Volvo en ik merk dat het daar heel hard gaat. Graag willen we onze mensen allemaal in elektrische auto’s laten rijden. Maar dat is op TEKST: ARIE GREVERS FOTO'S: DE REUS André Reus begon zijn carrière bij de marine. Het leven van beroepsmilitair was echter niet aan hem besteed. “Je hele arbeidzame leven rondlopen in een pak om op je vijftigste met pensioen te gaan, dat was niks voor mij. Ik ben toen bij loonbedrijf Van Daalen in Pijnacker aan de slag gegaan en merkte al snel dat het type werk me beviel. Alleen dat werken voor een baas vond ik minder.” Maar hoe begin je voor je zelf als je geen cent te makken hebt. De banken zien je komen, zeker in die tijd, want er hing begin jaren tachtig een stevige crisis in de lucht. Zijn vader zag dat anders en stond borg met zijn eigen huis om de aanschaf van een kraan mogelijk te maken. Deze kostte 47.000 euro. Er ontbrak 6.000 euro om het ding aan te kopen. Deze wilde VanWoerden, een kennis van zijn vader, hemwel lenen. Met vijf maanden kon hij hem terug betalen, inclusief de afgesproken twaalf procent rente. ALINE DE REUS Op een grote foto in de hal van het bedrijfspand in Vlaardingen is behalve dat eerste kraantje ook het handgeschreven contract over de lening afgebeeld. Het markeert de eerste mijlpaal in de geschiedenis van De Reus. Bovendien is het niet de enige reden waarom ook het contract op de foto staat. De lening kwam van de man die later zijn schoonvader zou worden. Maar dat wist hij toen nog niet. Aline, want zo heette diens dochter, heeft een belangrijke rol gespeeld in het bedrijf en speelt deze nog altijd. Al doet ze het nu wat rustiger aan. En ook in de branchevereniging heeft ze haar sporen achtergelaten, Directeur André Reus en diens partner Aline.
RkJQdWJsaXNoZXIy NTI5MDA=